Optreden Buitenhof

Welkom op uw sollicitatiegesprek, meneer eh…de Vries?
De werkloosheid onder jongeren neemt flink af, behalve onder allochtonen. Werkgevers weten deze jongeren onvoldoende te bereiken en de allochtone jongeren lukt het niet om banen en stageplekken te vinden. Wat is er aan de hand? Kun je in Nederland misschien maar beter De Vries onder je sollicitatiebrief zetten in plaats van Ibrahim?
Minister Donner wil op zijn ‘participatietop’ extra aandacht geven aan de problemen rondom deze groep. Buitenhof neemt een voorschot: een debat over de kansen van allochtone jongeren op de arbeidsmarkt met Yesim Candan (De Baak), Rahma el Mouden (MAS Dienstverleners) en Gürkan Çelik (Cosmicus).
Yesim Candan hekelt de slachtofferrol en vindt dat allochtonen moeten redeneren en handelen vanuit hun eigen kracht. Omdat zij met haar wedstrijd ‘Inspiratie voor integratie’ een impuls wilde geven aan nieuwe beeldvorming, bedacht zij ook een nieuw woord: ‘bicultureel’ in plaats van ‘allochtoon’ want dat laatste heeft een negatieve lading gekregen. Candan denkt dat er een kloof is in Nederland. “Bedrijven willen getalenteerde biculturele jongeren wel aanstellen, maar kunnen ze niet vinden. Aan de andere kant speelt de slachtofferrol waar biculturele jongeren vaak in hangen een rol,” zegt Candan.Gürkan Çelik denkt dat het grote probleem met arbeidsparticipatie voor hoogopgeleide allochtone jongeren is dat a) de werkgevers ze inderdaad niet kunnen vinden en b) allochtone jongeren met een microscoop worden bekeken. “Ze moeten zich dubbel bewijzen”, vindt Çelik.
Rahma el Mouden wijst er op dat hoogopgeleide allochtone jongeren vaak een baan onder hun niveau accepteren of liever voor zichzelf beginnen. Ze heeft gemerkt dat, met name na de moord op Theo van Gogh, veel jonge hoogopgeleide allochtonen overwegen om te vertrekken uit Nederland.
Çelik mist een zelfreflectieve houding bij biculturele jongeren. “Wie discrimineert nou wie als je met een beschuldigende vinger naar de ander wijst”, zegt hij. “Je moet met de resterende vier vingers naar jezelf wijzen.” Hij is echter net als El Mouden voorstander van een voorkeursbeleid voor biculturele jongeren omdat ze voorlopig dat steuntje in de rug nog nodig hebben. “En omdat er ook een verantwoordelijkheid voor de werkgevers ligt”, voegt El Mouden toe.
Candan vindt dat belachelijk en zij is er van overtuigd dat we in Nederland moeten ophouden met “betuttelen”. “Ik vind een voorkeursbeleid heel erg, want het maakt mensen passief en je creeert juist weerstand in de maatschappij. Het besef moet doordringen dat je rijk bent door twee culturen en dat je moet uitgaan van je eigen kracht”, zegt zij.
Het bedrijfsleven zou wel de meerwaarde moeten gaan zien van diversiteit. “Geef bedrijven die actief met diversiteit bezig zijn een prijs als beloning. Met geld belonen bereik je niks”, vindt Candan
Share Button