Yeþim Candan (12 mei 1975) groeide op in een Turks gezin in hartje Rotterdam. Op haar basisschool was 98% van de kinderen allochtoon en maakte Yesim kennis met de multiculturele samenleving. Een groot verschil met het latere Montessori Lyceum met 1% allochtone leerling. Yeþim ontwikkelde de zelfstandigheid die het Montessori Onderwijs voorstaat. Mede geïnspireerd door haar eigen biculturele achtergrond, ging Yeþim naar de International School of Economics (ISER) en volgde ‘case’ onderwijs met studenten uit de hele wereld. Ze leerden er veel presenteren met Engels als voertaal. Yeþim’s inlevingsvermogen voor regels en codes in andere culturen groeide.
Na ISER volgde Yeþim aan de Erasmus Universiteit twee intensieve halfjaar seminars over de Europese economie en geïnspireerd besloot ze aan Universiteit Nyenrode Bedrijfskunde te gaan studeren, afstudeerrichting General Management. Aan Nyenrode studeerden (i.t.t. ISER) bijna geen biculturelen. Yeþim schrok van de slechte beeldvorming over Turkije en besloot een reis te organiseren voor haar studentencommissie. Turkse instellingen sponsorden de reis waarin ze haar medestudenten het échte Istanbul, Turkse volk en de jetset zien.
Na Nyenrode werkte Yeþim bij Reckitt Benckiser, een groot fast mover consumer good bedrijf, maar haalde weinig voldoening uit haar marketingfunctie. Om te ontdekken wat echte missie was, zette ze haar carrière een jaar stil en werd o.a. een half jaar au pair van drie kinderen. Met hulp van een carrière coach merkte ze dat Amnesty, Greenpeace, Unicef lonkten, maar dat bleken moeilijk toegankelijke organisaties. Na enkele teleurstelleningen zag Yesim op een dag het tijdschrift ‘People, Planet & Profit’ met daarin een interview met Harry Starren over De Baak. “Hier moet ik werken!” dacht ze. Ondanks de personeelsstop bij De Baak, hield Yeþim vol en werd uiteindelijk aangenomen vanwege haar overtuigende ambitie.
Haar eerste opdracht was het organiseren van het seminar ‘Turkish Leadership in the European Business Environment’. Doordat ze oud-minister Verdonk en de Turkse ambassadeur gestrikt had, werd het een succes in de Turkse en Nederlandse media. Yesim besloot een vergelijkbaar iets te organiseren voor andere biculturele hoogopgeleiden in Nederland, omdat ze vond dat de beeldvorming over deze groep negatief is onder Nederlandse hoogopgeleiden. Ze vroeg per brief om de steun van de Minister-president en werd uitgenodigd voor persoonlijk gesprek in het Torentje. Vervolgens mocht ze een toespraak over haar missie houden in de Ridderzaal, toegehoord door alle ministers. Zij presenteerde haar inspiratiewedstrijd voor&door bicultureel talent: ‘Inspiratie voor Integratie’ (IVI).
Het motto van Yeþim is: “Alles wat je aandacht geeft groeit”. Zij introduceerde het woord ‘bicultureel’ waardoor ophef in de media ontstond. Yesim wil met IVI Nederland triggeren om positiever te denken over mensen met een tweede cultuur. Door lobbyen kreeg ze van belangrijke mensen steun. IVI- juryvoorzitter waren achtereenvolgens de burgemeesters Opstelten en Cohen en SER-voorzitter Alexander Rinnooy Kan. IVI heeft twee doelstellingen:
1) aan biculturelen duidelijk maken dat een tweede cultuur een verrijking is;
2) het bedrijfsleven duidelijk maken waarom ze deze mensen moeten aannemen.
Yeþim kwam met IVI vaak in de media, zoals het NRC Handelsblad en televisieprogramma’s als ‘Buitenhof’, ‘Business Class’, ‘De Wereld Draait Door’ en omroep MAX. Ze voelt zich een boodschapper van ‘positiviteit’. Dankzij ervaringen met IVI ontwikkelde ze haar hoorcollege ”De kracht van biculturaliteit”, over wat Nederland laat liggen aan bicultureel talent momenteel. Ze geeft daarnaast Netwerk Colleges en Inspiratie Workshops. Ze bouwde in korte tijd een groot netwerk op, waarbij inspiratie en visualisatie haar geheime wapens zijn.
Bron: http://www.womenincagency.nl/women2/?pg_aid=257