Dat is vanmiddag bekend gemaakt in het Rijksmuseum bij de presentatie van de ’50 meest invloedrijke Nederlanders van Turkse origine’. Die lijst is opgesteld naar aanleiding van 50 jaar Turkse immigratie in Nederland en is gemaakt onder leiding van jury met Rijksmuseumdirecteur-directeur Wim Pijbes als voorzitter. De Top 50 wordt aangevoerd door Uslu omdat hij ‘een ondernemer in hart en nieren’ is, begonnen als eigenaar van een shoarmazaak en nu eigenaar van een miljoenenbedrijf. ‘Hij is een rolmodel, niet alleen voor de biculturele samenleving maar ook voor vele Nederlanders’, aldus de jury.

Lef

De Top 50 van invloedrijkste Turkse Nederlanders telt verder uiteenlopende types als cabaratiere Nilgun Yerli, oud-PvdA-staatssecretaris Nehabat Albayrak (nu Shell), scheidsrechter Serdar Gozubuyuk, schrijver Özcan Akyol en U¿ur Pekdemir, de directeur van de Rabobank Noord-Kennemerland. Het criterium voor de lijst was in hoeverre Turkse Nederlanders ‘verbinding en verandering’ tot stand hebben gebracht.

De initiatiefneemster van de lijst is de 39-jarige publiciste Yesim Candan. Voor haar boek ‘Nederland wordt wakker!” interviewde ze haar opa, die een gezin met zes kinderen achterliet om in Nederland te gaan werken, toen zijn winkel in Turkije failliet ging. ‘Dat is gepaard gegaan met veel verdriet en heimwee. Als kind heb ik dat ook gezien en gevoeld, ook bij mijn ouders. Je denkt dan: ik kan het niet maken om niet succesvol te zijn”. Ze hebben immers al zoveel opgeofferd’, zegt Candan. ‘Daarom stoort het me dat velen minachtend doen over “gastarbeiders. De mensen die naar een ander land verhuizen om hun bestaan op te bouwen zijn eigenlijk echte ondernemers en mensen met lef.’

Verbindingen

De Top 50 van invloedrijkste Turkse Nederlanders moet volgens Candan mensen als haar opa laten zien dat het allemaal niet voor niets is geweest. ‘Immigratie en daarna integratie worden vaak bestempeld als negatief. Ik wil met de lijst laten zien dat er door de immigratie vijftig mensen wonen in Nederland die invloed hebben door hun positie en door de zaken waar ze zich voor inzetten, die verbindingen leggen tussen Nederlanders en Turken. Sommigen op de voorgrond en sommigen op de achtergrond.’

Juryvoorzitter Wim Pijbes houdt zich al sinds de tijd dat hij directeur was van de Rotterdamse Kunsthal bezig met integratie. Hij begon onder meer een informele “Club van 100′, om multiculturele talenten, onder wie Yesim Candan, op te nemen in de Nederlandse gemeenschap. ‘Die multiculturele elite hebben we nodig, die moet meedoen, en daar de kans voor krijgen’, zegt de Rijksmuseum-directeur.

Volgens Pijbes is het de vraag of zo’n Top 50 van invloedrijkste Turkse Nederlanders wel een goed idee is voor de integratie, net als initiatieven als de Zwarte Zakenvrouw van het jaar. ‘Maar aan de andere kant: het gaat niet goed, er moet iets veranderen. Het is allemaal te gesloten nu’, zegt Pijbes. ‘Mensen zoeken elkaar op, of het nou de Turkse gemeenschap is, of de Surinaamse of Chinese . Dat is menselijk, en geldt ook voor Nederlanders. Maar het is belangrijk dat er een diverse samenleving ontstaat. Dat blijkt ook in de natuur, een veelkleurige habitat is sterker. Daarom moeten de bestaande netwerken opengebroken worden. De mix in Nederland moet beter. Als zo’n lijst daarbij kan helpen, dan doe ik graag mee.’