Ik ben een Rotterdamse die in Amsterdam woont. Opgegroeid in Rotterdam met Turkse ouders. Opgegroeid in een huis, waar schilderijen hingen uit die ene tijd….. Als je zo’n schilderij omkeerde dan stond achterop een foto van Koningin Wilhelmina. Als kind besefte ik toen al dat er geheimen waren, al wist ik nog niet precies wat er aan de hand was. Op school kreeg ik de holocaust pas mee op de Middelbare school in Rotterdam. Het boek dat mij het meeste raakte was “het bittere kruid’ van Marga Minco. Intens verdrietig werd ik ervan. Het greep mij destijds bij mijn strot, ook omdat het zo kort geleden had plaatsgevonden. Nu ik intussen alweer 17 jaar in Amsterdam woon, is de vreselijke geschiedenis nog altijd voelbaar en aanwezig. Fietsend door de stad probeer ik mij voor te stellen hoe in deze straten, op deze pleinen kinderen, ouders en gezinnen uit elkaar zijn gerukt. Zo had mijn broer, die in de rivierenbuurt woonde, in zijn huis een geheime deurkast ontdekt. Hij liet mij achter de kast de grote verdwijntruc zien. Denkend aan de Joden die zich moesten onderduiken. Afschuwelijk! Sinds ik zelf kinderen heb, wil ik ieder jaar op 4 mei met ons gezin naar de Apollolaan om de slachtoffers te herdenken. En vooral dat dit nooit, maar dan ook nooit meer mag gebeuren. In de oorlog had je foute en goede mensen. De foute mensen sloten zich aan bij de NSB om Joden te verlinken en te vermoorden. De goede mensen hebben bij het verzet gezeten om hun leven te riskeren voor anderen. Om te helpen.
Onlangs heb ik nieuwe ‘foute mensen’ leren kennen. Deze mensen hebben last van de gedenkstenen van de Joodse mensen in Amsterdam. Deze mensen vinden dat de gedenkstenen een “onredelijke belasting voor hun privéleven is’. In Amsterdam zijn 400 gedenkstenen in en bij woningen geplaatst, woningen waar in de oorlog Joden hebben gewoond die zijn vermoord in de Duitse vernietigingskampen. De gedenkstenen zijn er opdat we NOOIT vergeten wat er is gebeurd. OPDAT we deze gestorven mensen eren om wat hen is overkomen. OPDAT onze kinderen leren om nooit mensen te beoordelen om hun religie, cultuur of sekse. OPDAT we nooit mensen inferieur behandelen om wat ze geloven of om wie ze zijn. OPDAT we nooit vergeten dat we nooit haat mogen zaaien naar welke ras dan ook of naar welk religie dan ook.
Vorig jaar heb ik Uri Coronel gevraagd om op een Amsterdams ROC zijn lezing te geven over de holocaust. Uri Coronel deed zijn verhaal met veel passie en verdriet. Ik zat ook in de zaal en de tranen rolden over mijn wangen. Tranen van boosheid. En nu ben ik opnieuw boos. Boos op de mensen die in hun hoofd halen om de gedenkstenen te willen verplaatsten. We hebben veel te veel egoïsten in deze wereld, terwijl we idealisten nodig hebben.
De slachtoffers van de verschrikkelijke oorlogen in de wereld moeten we eren. Dit is de minste verantwoordelijkheid die we als mens hebben. We mogen nooit omwille van enkele egoïsten deze afschuwelijke periode en haar slachtoffers in de vergetelheid laten geraken. Iedereen die zich zorgen maakt om de bescherming van de Nederlandse waarden zou zich hard moeten maken voor de datgene waar de gedenkstenen voor staan. Ik maak mij al jaren zorgen over de integratie van biculturelen in Nederland. Ik vind waarden van mensen erg belangrijk: hoe gaan we met elkaar om? Wat zijn de verwachtingen die we van elkaar hebben? Als we toestaan dat gedenkstenen worden verwijderd, dan lopen onze waarden gevaar. We moeten respect hebben voor verschillen en elkaar in waarde laten. De waarden worden nu niet gerespecteerd.
Lief Amsterdam,
Deze gedenkstenen horen bij onze geschiedenis. Het hoort bij Amsterdam. Zij horen bij onze geschiedenis, ze moeten blijven. Iedere keer als we in de buurt zijn van deze stenen kunnen we aan deze mensen denken en hen eren met respect. Bovendien staan we stil bij wat er is gebeurd. Waarom herdenken we anders 4 mei en vieren we de bevrijding op 5 mei? Als jij Amsterdam buigt voor deze mensen dan heb ik het idee dat WIJ FOUT bezig zijn. Wij zijn met z’n allen verantwoordelijk voor deze gedenkstenen, verantwoordelijk voor het gedenken. Het is WIJ EN ONS.
