ijna alle jongens willen een bekende voetballer worden. Dit is hun jongensdroom. Spelen in de Arena, De Kuip, het Philips Stadion, Afas stadion met duizenden supporters die voor jou in de lucht springen, gillen, juichen en huilen.

Dit is het toppunt van emotie en passie. Alle gevoelens komen bijeen in zo’n stadion. Het is net de scene uit Braveheart waarin mensen hun kracht laten zien in een amfitheater.

Voetbal verbindt rassen, seksen, en leeftijden. Zo is dit ook een droom van mijn zoon die bij AFC voetbalt. Hij voetbalt op school, als hij wakker wordt als hij naar bed gaat. Hij kijkt de hele dag naar voetbalplaatjes en maakt voortdurend lijstjes wie de beste voetballers ter wereld zijn of welke de beste voetbalclubs.

Als kind wist ik zelf ook niet beter dan dat voetbal net als drinken een eerste levensbehoefte was. Met mijn opa in de woonkamer keken we naar alle Turkse films en ook naar voetbal. Buyukbaba, grootvader, was voor Galatasaray uit Istanboel dus de hele familie is fan van Galatasaray. Cim Bom zit in ons hart.

Zelf heb ik het als Feyenoorder moeilijk in Amsterdam met Ajacieden als kinderen. Op AFC krijg ik dan ook altijd opmerkingen en grappen naar mijn hoofd als Feyenoord verliest. Ik probeer ‘Hand in hand kameraden’ te zingen met mijn kinderen maar dit wil niet echt van de grond komen.

Pleintje vol ideeën
Ik was uitgenodigd door Ahmed Larouz om naar de dialoogbijeenkomst te gaan voor het A. Nouriplein. Nu heet dit pleintje naar Nigel de Jong en zoals Humberto Tan zo mooi zei: je moet heel groots zijn zoals Nigel de Jong om jouw naam af te staan aan Abdelhak Nouri, waarschijnlijk ook omdat de gunfactor zo groot is van Nouri.

Onder de aanwezigen waren zijn vrienden, ­familie, en andere betrokkenen die allen erg ­begaan zijn bij wat Nouri is overkomen. Ook Henk Spaan was er, die hem in Het Parool als het voetbal­talent beschreef toen hij 13 jaar was.

Alle aanwezigen werden over tafels verdeeld, waar we invulling konden geven aan onze ideeën voor het pleintje. Mijn tafel en ik vonden dat het ook een plek moest zijn voor eenzame ouderen die naar voetballende kinderen konden kijken en ze aanmoedigen.

Het pleintje moet voor iedereen uit de buurt zijn. Immers, Nouri staat voor verbinding. Vol verwachting keken we naar het ontwerp van de architect die een nieuw plein had getekend.

Hart van goud
Waarom raakt Abdelhak Nouri mij zo enorm? Ik heb moeite om mijn tranen te bedwingen bij dit verhaal. Een jongen met een hart van goud, dit werd mij weer duidelijk tijdens deze bijeenkomst.

Zijn broer vertelde mij dat hij in plaats van te voetballen met de goede voetballers er toch voor koos om aandacht te geven aan de jongens die minder kunnen voetballen. Hij koos voor de underdog, omdat hij mensen iets wilde leren. Zijn vader vertelt mij hoe pienter hij als kind was. Je hoefde maar één keer iets te zeggen en hij onthield dit.

Abdelhak Nouri raakt mij intens, omdat ik een zoon heb. Omdat ik me het verdriet kan voorstellen van ouders die hun kind van de ene op de ander dag kwijtraken. Weg. Een jongensdroom die mee is genomen door een vreselijk noodlot. Alsof de zwarte donkere wolk boven je huis hangt en niet meer weggaat.

Kerst betekent voor mij bezinning en saamhorigheid. Een periode om verdriet toe te laten en een periode om geluk toe te laten. Die twee gaan hand in hand. Er is geen geluk als we geen verdriet kennen. Het is een periode van geven aan mensen die minder middelen hebben of alleen zijn of voelen.

Mijn lievelingskerstfilm is Scrooge, over de keiharde gierige zakenman. Op een nacht krijgt Scrooge bezoek en hij leert de waarde van vrijgevigheid en saamhorigheid. De volgende morgen is de vervelende gierigaard veranderd in een menslievende, vrolijke, gulle baas, want hij heeft geleerd om liefde en geld te delen.

Oneindige liefde
Wat laat Abdelhak Nouri ons zien? Alles is een les in het leven. Net als bij voetbal: soms win je of soms verlies je. Het gaat erom dat je leert van je verlies en het gaat erom dat je niet hoogmoedig wordt als je wint. Want je kan hard vallen daarna.

Nouri laat zien dat liefde oneindig is. Hij heeft zo veel harten geraakt, harten van fans, harten van ouders. Nouri leeft in onze harten omdat we nu beseffen hoe vergankelijk het leven is. Van de ene op de ander dag is je leven veranderd.

Lieve Nouri, omdat het bijna Kerst en dus het feest van licht, bid ik dat het licht op jou schijnt. Ik geloof in wonderen. Dus we geven niet op. Nooit niet. Abdelhak is niet meer van de familie Nouri, maar van ons allemaal geworden.

Jij hebt ons heel veel gegeven, sinds die ene dag. Iedereen komt met een missie op aarde. Jouw missie is om ons te leren dat we alles moeten geven om onze dromen waar te maken. En om nooit op te geven.