In een propagandafilm van de terreurbeweging IS werd in 2016 voor het eerst een Europees kind doelbewust in beeld gebracht. Een vierjarig Brits jongetje mocht op het knopje drukken om een auto met daarin drie gevangenen op te blazen.
Zonder gewetensbezwaren zijn kinderen in meer strijdgebieden door de jaren heen ingezet als kindsoldaten. Denk aan Afrikaanse oorlogen zoals die in Rwanda, Sierra Leone en de Centraal-Afrikaanse Republiek. In de propaganda van terreurgroepen als al-Qaeda, Boko Haram en IS zijn kinderen te zien die worden getraind en ingezet voor zelfmoordaanslagen.
“Liefde gaat door alle grenzen van gewetensbezwaren heen. Liefde maakt blijkbaar blind en dood.”
In verschillende opvangkampen wonen ten minste 145 Nederlandse ‘kinderen van het kalifaat’. Hun vaders gingen, uit naam van IS, naar Syrië om opgeleid te worden als terrorist, zodat ze uit naam van Allah aanslagen konden plegen – bijvoorbeeld op onze kinderen. In het spoor van hun mannen gingen de vrouwen van deze terroristen vaak mee. Liefde gaat door alle grenzen van gewetensbezwaren heen. Liefde maakt blijkbaar blind en dood.
Deze vrouwen bivakkeren nu in kampen waar de situatie schrijnend is. In een Koerdisch kamp zou weken geleden een Nederlandse moeder van twee kinderen zijn gestorven. De Koerden willen van hen af. Ze willen dat Nederland zich ontfermt over zijn eigen onderdanen.
“Zien we deze kinderen als toekomstige tijdbommen, klaargemaakt om Nederland onveilig te maken?”
Hebben we als land überhaupt niet de morele plicht om deze kinderen te redden? Kinderen die niets te maken hebben met deze strijd, maar er middenin zitten, louter omdat ze geboren zijn uit zo’n gezin. Of zien we deze kinderen als toekomstige tijdbommen, die eigenlijk klaar zijn gemaakt om Nederland onveilig te maken?
Als we niets doen, laten we deze kinderen aan hun lot over – bepaald door de keuze van hun ouders. Dan laten we hen ook over aan de grillen van de strijd. Er zijn grote zorgen over de emotionele en fysieke veiligheid van deze kinderen in de kampen. Volgens het Kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties heeft de staat de verantwoordelijkheid de kinderen in hun ontwikkeling te beschermen als de ouders dit niet kunnen waarborgen.
“Liefdevol ontvangen of vol haat wegduwen: dat is de keuze waarvoor de politiek nu staat.”
We moeten goed nadenken hoe we met dit zwaard van Damocles omgaan. Als we deze kinderen niet redden, vallen ze in handen van extremisten en krijgen wij moordmachines die afreizen naar Nederland. Deze kinderen zijn zwaar getraumatiseerd. Liefdevol ontvangen of vol haat wegduwen: dat is de keuze waarvoor de politiek nu staat.
Zijn wij in staat potentiële terroristen op te leiden, te trainen, zodat ze uitgroeien tot veilige burgers? Hun ouders moeten we straffen, uit naam van alle slachtoffers. Maar de kinderen van het kalifaat? Dat zijn de gevallen sterren uit de hel. Als we willen dat zij geen potentiële zelfmoordterroristen worden, zullen we ze moeten ontvangen en begeleiden. Liefdevol.
