‘Op studentenverenigingen als knuffelclubs voor allochtonen zit niemand te wachten’
Publicatie uit: Het Financieele dagblad, 11-9-2007
Door: Ton Olde Monnikhof
Etnisch georganiseerde studentenverenigingen hebben dit jaar goede zaken gedaan tijdens de introductiedagen van de universiteiten en hogescholen. Het aantal allochtone studentenclubs is de afgelopen tien jaar meer dan verdubbeld en schommelt rond tachtig clubs en/of netwerken.
Het Nederlands-Turkse rolmodel drs. Yesim Candan (32) vindt het heel begrijpelijk dat allochtone studenten zich ook bij de keuze van hun studentenvereniging laten leiden door hun roots. ‘Ze zitten in een fase waarin ze trots zijn op hun afkomst. Maar of de contacten die ze er opdoen nuttig zijn in hun latere loopbaan, waag ik te betwijfelen’.
Yesim Candan is dé autoriteit in Nederland als het gaat om biculturaliteit. De in Rotterdam geboren Turkse is programmamanager bij De Baak in Noordwijk, het management centrum van de VNO-NCW. Als afgestudeerde, allochtone vrouw is ze ook een van de weinige ervaringsdeskundigen die een oordeel kan geven over zin en onzin van etnische studentenclubs. Na afronding van haar heao-opleiding zeurde ze haar ouders de oren van het hoofd: ze moest en zou studeren op Nyenrode. ‘Ik hield ze voor dat het netwerk dat ik daar kom opbouwen een succesrijke loopbaan zou garanderen.’
Candan studeerde bedrijfskunde en droomde van een mooie baan bij Unilever of Procter&Gamble. Het bleek niet haar ding, zoals ook Nyenrode niet bracht wat ze ervan gedacht had op het punt van netwerken. ‘Met Nyenrode als opleidingsinstituut is niets mis. Wat ik er geleerd heb, is goed geweest voor mijn loopbaan. Maar met mijn biculturele achtergrond voelde ik me ook wel vaak een vreemde eend in de bijt.’
Ook bij hoogopgeleide Nederlanders bestaan veel misverstanden over allochtonen, zo heeft Yesim Candan gemerkt. ‘Bijvoorbeeld toen ik collega’s vertelde dat ik getrouwd was, kreeg ik de reactie: is het niet vervelend uitgehuwelijkt te worden. Nog los van het feit dat ik getrouwd ben met een Nederlander, neemt men aan dat het uithuwelijken overal in Turkije gebruikelijk is. Niet dus. Het gebrek aan kennis en daardoor onbegrip neemt eerder toe dan af. Laatst nog hier op mijn werk: bestel ik in de foyer een glaasje rode wijn, wordt me onmiddellijk gevraagd: mag dat wel, alcohol?
‘Natuurlijk heb ik ook veel lol gehad in mijn eigen, zeer Nederlandse jaarclub Wijs, waarin overigens dertien vrouwen zitten. Maar de contacten die ik dacht op Nyenrode op te doen, heb ik niet nodig gehad. Toch ben ik netwerker in hart en nieren.’
Aan de traditionele netwerken zoals jaarclubs, studentenverenigingen en disputen, heeft ze in haar huidige functie weinig gehad. ‘Ik heb hier een lijst van 10.000 alumni van Nyenrode. Die gebruik ik totaal niet. Misschien ben ik wel een uitzondering. Contacten die je legt tijdens je studie hoeven niet van grote betekenis te zijn voor je loopbaan. Ook als je niet erg actief bent naast je studie, zijn er kansen te over.’
Naast begrip voor etnisch georganiseerde studentenverenigingen, ziet ze ook risico’s. ‘Als het een soort knuffelclubs worden voor allochtonen dan zou ik er niet aan beginnen. Zeker allochtonen die hier carrière willen maken, hebben een mentale hardheid nodig. Ik wijs pamperen af, ook in studentenverenigingen. Daar zie ik niks in.
‘Toen ik was afgestudeerd, heb ik me suf moeten solliciteren. Dan is de verleiding groot zielig te doen, te klagen of het op te geven. Ik ben toen gaan doorrammen, knallen, net zo lang tot het me is gelukt de baan te krijgen die ik wilde.’
Bron: http://www.debaak.nl/kenniscentrum/nieuws/diversiteit/netwerk