“Als ik een zoon krijg dan laat ik hem zeker besnijden”. Ik was ervan overtuigd dat áls ik een zoon mocht krijgen, hij zeker besneden zou worden. Hij was vijf weken oud toen ik voor het eerst met hem in Turkije was. Mijn vader belde mij op en zei: ‘Kom pas terug wanneer hij besneden is’. Ik keek mijn zoon aan terwijl ik mijn vader aan de telefoon had en dacht ‘ik durf niet’. De angst kwam door alle enge verhalen waarbij het mis was gegaan.

De Turkse traditie is: als je je zoon laat besnijden, dan geef je een besnijdenisfeest met alle toeters en bellen. Het jongetje in kwestie heeft een soort carnavalspak aan. Mijn familie komt helemaal in stijl, in galajurken en vooral met mooie haren. Ik hoorde van mijn familie al ‘de jurken hangen klaar!’ Vroeger werden de Turkse jongens besneden toen ze vijf, zes, zeven jaar oud waren. Tegenwoordig is het ook, net als bij de Joden, al snel na de geboorte.

De piemel is een statussymbool.

Ik vertelde in alle eerlijkheid aan mijn vrienden in Turkije dat ik twijfelde over zijn besnijdenis. Of ik wel wist hoe onhygiënisch het is, een onbesneden piemel… Zij probeerden mij dan ook te overtuigen van hun gelijk en dat het niets te maken heeft met religie, louter met hygiëne. Daarnaast zijn ze zo trots als een pauw wanneer de zonen besneden zijn. Beeldmateriaal van de werkelijke besnijdenis wordt gedeeld op social media. Topless zonnen doen de Turken niet, maar met piemels die worden besneden hebben ze geen moeite. De piemel is een statussymbool.

In Nederland worden elk jaar tussen de 10.000 en 15.000 jongens besneden. De reden is meestal religieus of cultureel: ze zijn vaak moslim of Joods. Als je besneden bent, dan hoor je er bij. Echter, ik ken ook verhalen uit de Joodse gemeenschap waarbij oma’s niet wilden dat hun kleinkinderen werden besneden uit angst voor wat zij hebben meegemaakt. Het is een feit dat je meteen zou kunnen weten of iemand moslim of Joods is. Tijdens je eerste date vraag je of hij zijn onderbroek naar beneden doet zodat je letterlijk weet wat voor vlees je in de kuip hebt.

Een Nederlandse vader hoort mijn twijfel en roept dat ik het echt niet moet doen, omdat het kindermishandeling is. Hij legt met een onweerlegbare logica en nuchterheid uit dat we geboren zijn zoals we geboren zijn. Een kind kan op die jonge leeftijd nog geen eigen keuze maken. IJsland wil zelfs als eerste land in Europa jongensbesnijdenis verbieden want het zou strijdig zijn met de kinderrechten van de Verenigde Naties. Door voorstanders wordt ook gewezen naar meisjesbesnijdenis, wat sinds 2005 in IJsland verboden is net als in de meeste andere Europese landen. In Nederland stelt artsenfederatie KNMG dat besnijdenis bij minderjarigen wordt beschouwd als een schending van de integriteit van het lichaam.

De naakte waarheid zit tussen de benen.

Tegenwoordig zie je op tv veel naakte mensen, ‘Adam zoekt Eva’ en ‘Undress for Love’ waarbij deelnemers elkaar beoordelen op de naakte lichamen.  Ik zie een nieuw tv-programma voor mij: ‘Zoek de Voorhuid’. Dit om te zien of de man in kwestie Joods, moslim, of geen van beide is. Want besnijdenis is tenslotte een uiterlijk kenmerk waarmee mannen zichzelf gewenst of ongewenst framen over hun geloof en/of cultuur. De naakte waarheid zit tussen de benen. Mijn waarheid is dat – heel ongebruikelijk in mijn cultuur – ik mijn zoon zelf laat beslissen wat hij wil. Het recht op de eigen voorhuid.